Ondine de Kroon, beeldend kunstenaar, 1964
Als kind heb ik leren linoleumsnijden in het kinderatelier van het Haags Gemeentemuseum, ik werd er door gegrepen. Nu nog word ik elke keer opnieuw betoverd door de magie van het afdrukken en reproduceren van de gesneden afbeelding. Ik wilde indertijd zwerver worden. De onafhankelijk van zo’n bestaan trok mij aan. Nu portretteer ik zeer geëmancipeerde mensen, zelfbewuste ondernemers, zeebonken of toeristen op zoek naar avontuur. Ook mijn landschappen, Pastorales staan symbool voor de zoekende mens, de herder is afwezig.
Ik voel mij prettig in de rol van beschouwer, ben geen gangmaker, kijk in gezelschap eerder de kat uit de boom. Toch heb ik mezelf geportretteerd en herken ik mezelf in hoofdrolspelers uit mijn werk. Ontstaan in een beschouwende sfeer, wil ik het daarna toch exposeren. Het is een onderdeel van mijn werk, als het werk niet gezien wordt, bestaat het niet.
Hoe ervaart de ander het werk? Nooit zoals ikzelf… Maar wellicht dat de toeschouwer iets in het werk herkent wat hem houvast, troost of een bevrijdend gevoel geeft. Zoals ik iets van mijzelf herken in de dromerige barbediende die Édouard Manet schilderde. Deze barbediende komt terug in de winkelbediende van het werk “Gain” uit de serie America, America, Indians and others.
